(laatst bijgewerkt op 31 maart 2025)
Wedstrijdverslagen van de MIDI-teams in de NPC
Veertiende en laatste competitieronde: zaterdag 29 maart
Ook op de laatste competitiedag speelden alle MIDI-teams een thuiswedstrijd.
MIDI 1 – Va-Tout 1 (uitslag 5-3)
Moe maar voldaan zit het team van MIDI-1 in het restaurant. Er is al besteld en de drankjes worden gebracht.
‘Het is weer gelukt’ zegt Monique, ‘gehandhaafd op een mooie tweede plaats’. Tja, uw verslaggever is ook uitgenodigd bij het eindeseizoensetentje. Na zoveel jaren hoor je er gewoon bij hoor, zegt ‘Herman’. Er worden herinneringen opgehaald aan voorgaande jaren. ‘Weet je nog dat jaar dat we in de zuidelijke helft van wat toen nog Nederland heette waren ingedeeld’ zegt Tom. ‘Dat was leuk, nieuwe gezichten, niet zomaar handhaven of strijden om het kampioenschap’. ‘Nou’ zegt Rob, ik vond het soms best ver reizen, alleen L’Esprit was om de hoek’. ‘Maar wel lekker met je eigen auto, dat mis ik nog steeds’. ’Maar ook dat was dus een mooi jaar’! ‘Ja, maar ons land is nu een stuk groter met het voormalig België erbij’ zegt Cees.
’Hoe lang zijn we nu al een team?’ vraagt Steef. ‘Nou eens even rekenen, wij (Tom, Arnold en Steef) kwamen er in 2018 bij. Het is nu 2043 en dan zijn we bijna 25 jaar bij elkaar. ‘Nee’ zegt Sander, ‘daarvoor speelden we (Rob, Monique en Sander) in de topdivisie (wat nu superklasse heet), en dat was een heel ander team. ‘En later kwam ik erbij’ zegt Jesper, ‘en ik ook wat later’ zegt Cees, ‘en ik ook’ zegt Herman. En Arnold? ‘Die komt zo, is nog even zijn fiets aan het stallen. Tja, Arnold met zijn fiets, hij blijft hardnekkig ouderwets fietsen. Vroeger had iedereen een auto of twee. En nu is fietsen zelfs ouderwets.’ Ja, weet je dat nog? We gingen gewoon met de auto overal heen. Bijzonder toch! ’Vroeger stond je gewoon nog met je auto in de file, hihi’ zegt Monique. ‘Had ook wel wat’. Ook Arnold komt nu aan tafel zitten. ‘En toch’ zegt Tom, ‘vind ik het jammer dat er geen kipkluifjes meer zijn’. ‘Ja’, zegt Cees, ‘toen eenmaal bleek dat kippen ook gevoel hebben was dat gauw over’.
Jesper geeft een klap tegen z’n oor. ‘Dat blijft wennen hè’, zegt Herman. ‘Vroeger hadden we telefoons maar nu wordt je gewoon aangesproken ‘in je hoofd’’. ‘Ik moet er niks van hebben, van al die moderne technologie’. ‘Nou, mij maken ze er niet gek mee’.
Jesper is klaar met z’n gesprek op afstand (de sensor boven z’n linkeroog staat weer op groen). ‘En?’, vraagt Tom. ‘Oh niks, iets met een van de jongens, niks aan de hand, moeders die zich druk maakt’. ‘Het zijn jongens hè’. ’Gaat er nog iemand het LLK-veteranen spelen?’ Vraagt Arnold. ‘Ik wil tenslotte wel weer eens kampioen worden’. Het blijft nu wat stil aan tafel.
Uw verslaggever is opgestaan en bekijkt het stel dat al zo lang samenspeelt van een afstandje. Een bonte verzameling spelers met ieder z’n eigen aardigheden. Zo lang al een team. Zo lang al met Fred als coach. Hoe lang nog? Gelukkig is het vervoer naar de wedstrijden goed geregeld. Iedereen heeft ‘vrij reizen’. Omdat niemand meer een auto heeft wordt er altijd een beroep gedaan op, wat in de volksmond ‘openbaar vervoer’ heet. Je moet een paar keer overstappen (gelukkig is het vervoer berekend op de speedo-rolstoelen, exo-skeletten en dergelijken) maar je komt er wel gemakkelijk. Ja, zo’n hyperloop brengt je waar je wezen wil.
En ook vandaag weer is er de afsluiting met het team in een restaurant om de hoek. Het is een ‘restaurant met een kok die Oost-Oosters kookt’. ‘Vroeger gingen we gewoon naar De Chinees, zegt Rob. ’Sambal bij?’ roept Arnold. En het gezelschap schatert het uit. ‘Arnold’, ‘dat kan je nu niet meer zeggen hoor!’ Nee, niks is meer vanzelfsprekend. Veel spelers hebben bv. dispensatie van de bond vanwege hun bionische ledematen. Het mooie van die nieuwe ledematen is dat je het verschil niet ziet maar wel merkt. De klachten erover van de nog relatief gezonde mensen zijn door de commissie gelijke behandeling van tafel geveegd. Iedereen kan gewoon meedoen. Gelukkig is na de pandemie (ooit was er Corona, een gewoon griepje) die ontwikkeling in een stroomversnelling geraakt. Was ook wel nodig met al die ledematen die die laatste pandemie aan veel mensen gekost heeft.
Worden er al weer plannen gemaakt voor het volgende jaar? Hoor ik dat nou goed? Ja hoor. Onderling wordt gepeild wie er nog zin en energie heeft voor een volgend seizoen. ‘Ik kan nog wel een tijdje mee’, zegt Steef. In mei krijg ik mijn nieuwe rechterarm en met mijn nieuwe schouders en nieuwe rug lukt het allemaal weer aardig. ‘Ja’, zegt Fred, ‘ik weet niet wat er bij mij nog allemaal origineel is maar zolang ik de hond nog kan uitlaten kan ik coachen ook’. Er wordt instemmend gehumd en geknikt en er wordt onderling uitgewisseld hoe iedereen er fysiek bij zit. ‘Moet lukken’ zegt Sander. ‘We doen er gewoon weer een gooi naar, naar dat kampioenschap in de hoofdklasse’.
Het eten komt op tafel. De gesprekken onderling gaan niet meer over het boulen (lekker belangrijk) maar meer over alle vakanties die er tussendoor gepland worden. Jesper is de enige van het gezelschap die nog werkt. Tja, ook daar komt ooit een eind aan. Maar waar geen eind aan lijkt te komen is het wederom deelnemen aan de Lage Landen Petanque Competitie (LLPC) door MIDI-1.
Tot volgend jaar maar weer.
(© Steef Kraan)
MIDI 2 – Folâtre 2 (uitslag 6-2)
Op 29 maart was de laatste wedstrijd van de NPC tegen Folâtre 2.
Vorige keer hadden we verloren in Pijnacker. Met de vorige overwinningen thuis in ons achterhoofd begonnen we de dag met 3-0.
In de 2e ronde (tripletten) ging het bij ons iets minder goed en verloren we 1 partij, dus was de stand 4-1 voor MIDI.
In de 3e ronde was MIDI goed bezig en wonnen we 2 partijen zodat de eindstand 6-2 was voor ons!
Uiteindelijk zijn we met deze overwinning met een gezellig team op een hele mooie 3e plaats geëindigd in de competitie 2024-2025!
(Trudy Torremans)
MIDI 3 – Cercle de Pétanque 1 (uitslag 3-5)
(nog geen verslag ontvangen)
MIDI 4 – De Goede Worp 2 (uitslag 3-5)
De Goede Worp had de leidende positie in onze speelklasse en eigenlijk kon hen het kampioenschap in de wedstrijd tegen ons niet meer ontgaan.
Toch wilden ze dolgraag nog wel winnen tegen ons team dus we moesten wederom weer ons uiterste best gaan doen. Wij waren door de afwezigheid van 2 spelers niet op volle oorlogssterkte, dus het was duidelijk dat het moeilijk zou worden.
In de 1e speelronde haalde Joke en Yvonne al snel een vrij makkelijk overwinning met 13-2. Cees en TheovdV verging het moeilijker en na een min of meer gelijk opgaande partij werd er met 10-13 verloren. Nico en Leo waren op dat moment nog in een hevige strijd verwikkeld en ze stonden met 8-3 voor. Ze wisten hun voorsprong echter niet te consolideren en uiteindelijk werd er nipt met 11-13 verloren.
Bij de tripletten speelden Cees, Yvonne en Joke een vrij makkelijke partij die met 13-7 werd gewonnen. Geen probleem.
Nico, Leo en TheovdV hadden de pech dat ze weer tegen onder andere die goede spelers uit de 1e ronde moesten en ze verloren nu kansloos met 4-13.
De 3e ronde moest dus de beslissing brengen. Het lot besliste dat Joke en Yvonne wederom tegen dezelfde spelers als in de 1e ronde moesten. Ze wonnen nu met 13-7. Cees en TheovdV moesten tegen de tegenstanders van Leo en Nico uit de 1e ronde, en inderdaad bleken ze moeilijk te verslaan. Ze verloren met 5-13. Ook Nico en Leo verloren hun wedstrijd met 4-13 zodat de einduitslag een nederlaag met 3-5 werd.
Jammer, maar toch kijken na deze laatste wedstrijd terug op een goede 2e seizoenshelft waarbij duidelijk werd dat we door de tactische en praktische adviezen van onze trainer beter zijn gaan spelen.
(Cees Burger)
Voor de verslagen van eerdere wedstrijden van dit seizoen klik hier.